Antwoord Miep Gies: "Anne was pas 4 jaar toen ik haar leerde kennen. Ze was zo nieuwsgierig dat het beantwoorden van haar vragen erg vermoeiend werd. Met haar vriendinnen bezocht ze het kantoor waar ik als Otto Franks secretaresse werkte. Ze speelden met de telefoontoestellen en gooiden water vanaf de bovenste verdieping naar mensen op straat tot dat ik daar een einde aan maakte. Eerlijk gezegd vond ik haar nogal luidruchtig. Dat veranderde toen ze, op 13-jarige leeftijd, onderdook. Ze ontwikkelde een sterke interesse in het gedrag van mensen. Hoewel ze graag het woord voerde hield ze zich stil als iemand anders sprak waarbij ze de spreker observeerde. Daarom kon ze de onderduikers ook zo goed beschrijven. Eerst wilde ik het dagboek niet lezen omdat ik niet nog meer pijn wilde voelen. Toen ik, op aandrang van Otto, tenslotte het dagboek toch begon te lezen kon ik niet meer stoppen! Anne bracht mijn vrienden weer tot leven. Ik hoorde hun stemmen, hun gelach en hun discussies weer. Hoewel ik vaak moest huilen bleef ik maar denken: Anne, je hebt mij één van de mooiste geschenken gegeven die ik ooit heb gehad."