Miep Gies (1945)Miep had het vaak met Anne te doen. De onderduik was voor alle huisgenoten onvoorstelbaar moeilijk en zwaar, maar speciaal voor Anne, midden in haar pubertijd, moet het vaak afschuwelijk zijn geweest. Ze was dol op de filmsterren in het tijdschrift Cinema & Theater en stelde zich ongetwijfeld wel eens voor hoe glamoreus ze er zelf uit zou kunnen zien. De werkelijkheid was anders, behalve op den duur versleten, waren haar kleren bovenal te klein. Ze groeide overal uit en Miep nam zich voor om

"op mijn speurtochteen iets volwassens en moois voor Anne op te duiken. Op een dag vond ik toevallig precies wat ik zocht: een paar rode leren schoenen met hoge hakken. Ze waren tweedehands, maar in goede staat. Ik aarzelde over de maat. Wat zou het vreselijk zijn als ze haar niet pasten. Maar toen dacht ik: Kopen! Neem het risico maar. Op het werk nam ik ze achter mijn rug mee naar boven, liep naar Anne toe en hield ze voor haar neus. Nog nooit heb ik iemand zo blij gezien als Anne die dag. Snel werden de schoenen aangetrokken, ze pasten precies.

Toen werd ze heel stil: ze had nog nooit op hoge hakken gelopen. Lichtjes wiebelend, maar vastberaden en kauwend op haar bovenlip liep ze de kamer door en weer terug en toen nog eens. Gewoon heen en weer en heen en weer, met steeds vastere tred."

Geciteerd uit het boek 'Herinneringen aan Anne Frank. Het verhaal van Miep Gies, de steun en toeverlaat van de familie Frank in het Achterhuis.' van Miep Gies met Alison Leslie Gold (Uitgeverij Bert Bakker, Amsterdam 1991)