Miep Gies (1945)Juli 1944 was een warme maand en op kantoor heerste een lome stemming. Toen Miep op een dag vroeg klaar was met haar werk, besloot ze in een opwelling om even langs te gaan in het Achterhuis, gewoon voor de gezelligheid. In de kamer van meneer en mevrouw Frank zat Anne bij het raam ingespannen te schrijven. Omdat Miep normaal gesproken nooit op dit tijdstip van de dag in het Achterhuis kwam, en Anne heel geconcentreerd was, zag of hoorde ze Miep niet binnenkomen. Miep draaide zich snel om en wilde weggaan, toen Anne haar opmerkte.

"Tijdens onze vele ontmoetingen in de loop der jaren had ik Anne als een kameleon van stemming zien veranderen, maar altijd had vriendelijkheid de boventoon gevoerd. ze was tegen mij altijd uitbundig, liefdevol en vol bewondering geweest. Maar nu zag ik een blik op haar gezicht die ik niet van haar kende, een sombere, intense blik, alsof ze een hevige hoofdpijn had. Haar ogen keken zo wat door me heen en ik kon niets uitbrengen. Ze was plotseling een ander persoon zoals ze aan die tafel zat te schrijven. Haar starende, peinzende ogen hielden me gevangen.

Mevrouw Frank had me blijkbaar horen binnenkomen en was zachtjes achter me aan gelopen. Het duurde even voordat ze wat zei en ik kon aan haar stem horen dat ze doorhad wat er aan de hand was. Ze sprak Duits, wat ze alleen deed in moeilijke situaties. Haar stem klonk ironisch, maar vriendelijk. 'Ja, Miep, zoals je weet hebben we een dochter die schrijft.'

Na deze woorden stond Anne op. Ze deed het boek dicht waarin ze had zitten schrijven en zei, nog steeds met die blik in haar ogen, en met een dreigende stem die ik niet van haar kende: 'Ja, en over jou schrijf ik ook.'

Ze bleef me aankijken en ik dacht: ik moet iets zeggen. Maar het enige wat eruit kwam, op een zo luchtig mogelijke toon, was: 'O, dat zal me wat moois worden.'"

Miep voelde zich zeer ongemakkelijk en ging direct terug naar kantoor. Ze realiseerde zich dat het dagboek voor Anne enorm belangrijk was en had het idee dat ze een intiem moment tussen twee vriendinnen had verstoord. Toen de Duitsers een maand later de onderduikers arresteerden, twijfelde Miep dan ook geen moment om Anne's schrijfsels uit Duitse handen te redden toen daar de gelegenheid voor was. Ook dacht ze er toen geen seconde over om de dagboeken te lezen. Ze stopte ze ongelezen in haar bureaulade met het idee het pak papier na de oorlog aan Anne terug te geven. Helaas heeft dat niet zo kunnen zijn.

Geciteerd uit het boek 'Herinneringen aan Anne Frank. Het verhaal van Miep Gies, de steun en toeverlaat van de familie Frank in het Achterhuis.' van Miep Gies met Alison Leslie Gold (Uitgeverij Bert Bakker, Amsterdam 1991)